Eindelijk is het zo ver, na alweer een hele fijn zomer met vele gasten, paardrijd ritten, goede hooi oogst,..
Tijd om er weer op uit te trekken.
Het plan was dat Geert met Dior zou rijden, ik zou met Callisto een team vormen.
Maar Dior had ergens begin augustus een gemene insectenbeet gehad op zijn schoft en die was flink ontstoken. Hij liet het niet verzorgen en de dierenarts heeft hem zelfs moeten sederen om het te kunnen verzorgen. Het genas wel goed, maar niet snel genoeg om hem mee te kunnen nemen op tocht.
Reserve paard Patchouli was fit.
Samen op test rit geweest en Callisto en Patchouli deden het top samen!
Maar Patchouli kreeg een koker ontsteking, dierenarts er weer bij. Die ochtend had hij ook een tranend oog, jawel, een oogbeschadiging. Ook hij kon niet mee op tocht.
Shit, wat nu…
Tot grote spijt van Geert kon hij dus niet mee.
Spullen herpakken en het werd een Girls team. (Michèle, Nadine en ikzelf: Iris)
4 september
Het is eindelijk zo ver!
De auto stond al ingeladen klaar van de dag er voor, gewoon Callisto opladen en vertrekken.
En het was dubbel spannend, deze zomer haalde we beide ons CE rijbewijs dus na al die jaren naast mijn papa zitten, kon ik eindelijk zelf met de trailer rijden.
Na een rit van 5 uur met de auto en trailer zijn we goed en wel aangekomen bij Michèle, Bartosz en Nadine. (Ranczo Rajbas)
We zijn een rit gaan maken van een uurtje zodat de paarden elkaar al wat leren kennen.
Ook moesten er nog wat aanpassingen gedaan worden aan mijn zadel.
Het is erg belangrijk dat alle bepakking mooi van zijn rug afblijft.
Ook verschuift mijn zadel wat naar voor. Ben ik niet zo blij mee.
Gelukkig heeft Michèle heel wat spullen, ik ga morgen een extra pad onder mn zadel leggen, in de hoop dat het dan beter blijft liggen.
Morgen vertrekken we!!
Maar vandaag dus alvast genoten van het uurtje in de mooie omgeving hier!!
5 september
Dag 1: 28.5 km 7uur
Vanmorgen om 7 uur op, snel naar de winkel om ontbijt.
Samen ontbijten en dan laatste spullen nog in de zakken steken.
Ik was verbazend snel opgezadeld.
Het geplande vertrekuur was 9. Uiteindelijk zijn we om 10u20 vertrokken.
Geen probleem hoor. Elke dag zal het zadelen vlotter gaan. Michèle en Nadine hebben ook 2 grote paarden en zelf zijn ze vrij klein dus dan gaat het soms moeilijk. Dat is bij mij en Calisto absoluut geen probleem. 😁
Michèle was samen met Bartosz op verkenning geweest met de quad, dus zij wist al voor een heel groot deel de weg. Lekker handig op de eerste dag. Na die 19 km was het nog een 9.5 tot onze overnachtingsplek die we zeer vlot gevonden hebben.
We reden vooral door zeer grote uitgestrekte velden. Een heel ander zicht dan onze ritjes thuis en onze vorige tocht😅 Maar echt zeer mooi!
Soms voelde ik me weer even in Grimbergen waar ik ook vaak door de velden reed.
Af en toe reden we een bos door en dan weer de velden. Straalend blauwe hemel! De zon was van de partij!! Alleen spijtig dat de wind er ook was. Die zorgde voor vele trui aan en uit trek sessies. 😅 Maar geen klagen hoor!
Na 28.5 km en 7uur rijden (met pauzes bij natuurlijk) kwamen we aan bij Jacek, een vriend van Michèle.
Hij heeft ook paarden en verwelkomde ons bij hem thuis. De paarden mogen los in de tuin. Wat ik erg fijn vind want dan hoeven we geen paddock te maken en kunnen de paarden elkaar wat beter leren kennen. Wij sloegen onze tent op, kregen eten, zeer lekkere pasta en pizza (de man heeft een restaurant 👌👌) We konden douchen en we mochten zelfs binnen slapen! Maar aangezien onze tent al opstond gaan we gewoon in de tent slapen.
Calisto heeft al een wondje aan zijn been. Hoe hij er aankomt, ik heb geen idee, maar tis verzorgd. Wat een geslaagde eerste dag!! En nu hopen op een goede nacht. Ik ben in ieder geval heel goed ingepakt. 🙈😅
6 september
Dag 2: 24.30 km 6u25min.
De nacht was fris maar doenbaar. Snachts werd ik enkele keren gewekt door de kou en door de paarden. Het was ruzie. 2 mannen en 1 vrouw tja dat is moeilijk...
7 uur op, even paarden checken en ze hadden hier en daar wat wondjes. Vooral Calisto was er erg aantoe want zijn macho gedrag speelde op (waarschijnlijk geleerd van Dior 🤣). Nu niet ergnstig hoor. Gewoon wat schrammen. Ik denk dus niet dat ze veel gerust hebben snachts...
Wij kregen een fantastisch uitgebreid ontbijt en bleven te lang zitten aan tafel. Oh al 9u30 en we moeten nog alles inpakken en opzadelen... Fee, de merrie had gisteren al wat rugpijn. Wat ook niet abnormaal is na zo een lange dag met alle bepakking. Vandaag waren de zwellingen weg maar ze was nog steeds gevoelig. Lastig... 11u40 waren we opweg.
Jacek had de weg de avond voordien uitgelegd via Google maps op zijn computer. Ik had een filmpje gemaakt van zijn uitleg. Dat was handig!! Via het filmpje heeft Michèle ons perfect ge gidst tot het punt dat hij de weg wist. We hebben zelfs een klein klimmetje gedaan. 😅 Voor mij en Calisto peanuts maar wel erg leuk! Ook vooral omdat Michèle er ook zo enthousiast van werd!
Onderweg kwamen we enkele appelbomen tegen en dan kan ik het niet laten om er enkele te plukken voor Calisto. Ik vul mijn truizakken dan ook want hij kan soms echt een soort dipje krijgen. En als er dan geen deftig gras voor handen is, dan kan ik hem een paar appels geven. Daar kikkert hij meteen van op!
Ondanks de vlotte route ging het vrij moeizaam. Veel op en af stappen. Heel veel muggen! Vooral in de bossen. Ook hier is het erg droog, gelukkig is hier nog wel veel groen gras, maar niks van plassen. We passerde een rivier en Michèle ging een emmer water scheppen. Enkel Calisto maakte zijn lippen even nat maar verder wouden ze niet drinken.
Tegen 4 uur kwamen we in een groot bos. Heel mooi maar zo een stomme weg met stenen. Ondanks hun schoenen gaan we hier niet sneller dan stap.
Michèle en ik hadden al een paar overnachtingspunten uitgezocht maar dat waren eerder richtlijnen. Het punt waar we dachten te slapen was te ver weg. En beide kregen we een soort spanning over ons. Gelukkig konden we die delen en zaten we op dezelfde golflengte. Michèle is echt top met navigeren, vooral met haar telefoon. Ik hou liever de kaart vast. Het is leuk hoe snel we op elkaar ingespeeld zijn. Samen besliste we om een plek te zoeken om de tenten op te slaan. Maar... We zaten in dat bos op die stenen weg. Geen gras, geen vlakke plek voor een tent. Gelukkig zaten we vrij dicht tegen de rand van het bos. Dus van de hoofdweg af, links de eerste beste weg in richting bosrand. Wat dan nog een hele mooie zandweg was! En we kwamen uit in een soort van paradijsje. Gras!! Heel veel gras! Aangezien wij hoger zitten konden we een huisje zien staan. Zo een typisch Pools huisje waar je je zondag zou doorbrengen met een omheining rond.
We hebben maar 8 paaltjes bij voor een paddock te maken voor de paarden en na vannacht leek het ons beter om Calisto niet meer bij Fee en Skip te zetten. Dus die draad leek ons ideaal om ook te gebruiken zodat ze een mooie grote paddock konden maken. Eerst nog paar velden door en toen kwamen we aan aan het huisje! Mooi gras voor de paarden! Top! Ze waren vlot afgezadeld en de omheining stond er in geen tijd. Top!
Maar! Fee had enorme rugpijn!! Gezwollen op enkele plekken en zeer gevloelig. We moesten een plan bedenken. Even kijken naar een vlakke plek voor de tent. Hmm, de vlakste plek lijkt mij in de omheining van het huisje. (er was trouwens geen poort, de omheining stopte gewoon). Tenten recht, ging weer vrij vlot en dan honger!
Maar... Smorgens had ik mijn waterfessen gaan bijvullen ondanks ze niet leeg waren. Uit ervaring weet ik dat je altijd water bij moet hebben.😁 Michèle en Nadine moesten hun flessen nog niet vullen, ze hadden nog ice tea van de vorige dag. Stiekem wist ik dat het geen goed idee was maar door ervaring leer je. Ik was dus een beetje spaarzaam met mijn water voor het geval dat... Dus tent recht en honger... Wat hebben we nodig, water... Hm oeps, dat is op. Ik kon gerust mijn water gedeeld hebben want ik had nog 1.5 liter over. (van de 2 liter) Maar we moesten maar 5 minuten de veldweg uitwandelen en we zaten in de bewoonde wereld. Dus hup flessen mee en stoute schoenen aan. Met volle moed ging ik aanbellen bij een huis (al een wonder dat er een bel was...) Deed niemand open. Oke wat verder op proberen. Er liepen 3 kerels de straat over een beetje verder op. Michèle riep: goedenavond! We hebben een vraag. Waarop zij terug riepen: welke vraag? (alsof we ze geld zouden vragen🙄) Wij antwoordde: kunnen we wat water krijgen? Zij: water?? Wij: ja enkele flessen water. Ok dat was goed. Vele vragen: wat doen jullie hier, waarom hebben jullie water nodig, jullie slapen hier? Met paarden? Je weet toch dat hier veel wolven zitten?.... Het kroop een beetje in de meiden hun hoofd. Bij ons thuis passeren er ook wel eens wolven en daar ben ik niet bang voor. Hier hebben ze genoeg te eten in de natuur dus de kans dat ze snachts op de paarden afkomen is vrij klein. Iedereen gerust gesteld. En het eten smaakte.
Aan het kleine huisje staat een bankje en lege bakken bier. Heel handig als tafel en stoelen 👍 Bij mij was het puree met kaas en broccoli en bij hun was het risotto.
Nog even de paarden checken. Fee was nog steeds niet echt beter. Wat nu? Verder rijden met een paard met rugpijn, dat kan gewoon niet. Maar we waren er van overtuigd dat het kwam door de bapakking.
Bartosz, de hulplijn werd nog maar eens ingeschakeld. We hadden enkele opties.
Ofwel met de trailer een ander paard halen en Fee naar huis.
Of bepakking weg laten bij haar wat niet simpel is.
We gingen er eens over slapen.
Hup vrij vroeg onze tentjes in. Ik denk dat het een uur of 21u30 was.
Het was koud!! Vreselijk koud. We hadden ons zo goed mogelijk ingedekt maar we hebben allemaal een sytetische slaapzak, goed voor +15 graden. Ik had na de ervaring van vorig jaar een liner gekocht om die stomme slaapzak toch wat warmer te maken. Maar bij - 2 graden moet je wel wat beters hebben dan een liner en het leger deken dat ik gebruik als zadeldoek. Ach ja, we hebben het overleefd maar veel geslapen hebben we niet.
7 september Dag 3: 37,11km 8uur
Wat een klote nacht!!
We leken wel bevroren mummies.
We hadden alle drie amper geslapen en we waren echt bevroren!
Gelukkig was de zon al vroeg van de partij maar toch bleef de kou in onze kleren hangen. Onze tent was wit en wanneer de zon er op kwam waren ze volledig nat. Even gezellig ontbijten. Wat deed dat goed! Ik had zelfs geen honger maar eens ik gegeten had kwam ik er wat door.
De kaart even bekijken. En de plek waar we normaal heen gingen rijden gisteren leek niet ver meer als we de kaart bekeken. Dus ons nieuwe plan was dat Bartosz onze spullen kwam halen en ging afzetten op die plek. Maar eerst even bellen naar daar om te horen of er een kamer is voor ons. Yes! Paarden zijn welkom en wij zouden een kamer hebben. Geen luxe maar wel warm. Top! Lets go!!!
Deze dag zou dus een korte makkelijke dag worden. Uhum...
Dus, na het ontbijt spullen gepakt, tenten opplooien, (ondertussen deden de paarden nog een dutje in de ochtend zon, die genoten ook duidelijk van de warmte) paarden zadelen. Palen en draad opruimen. Alles de auto in. Behalve wat snacks voor onderweg en water. Bartosz zet onze spullen af in Bachus, de stal waar we naartoe rijden. Opgewarmd en vol goede moed vertrokken. Een mooie weg het bos terug in. We proberen dus een uitgestippelde paardenroute te volgen. We hebben die op kaart staan. Af en toe is er een markering maar meestal niks. Moeilijk om de route te volgen dus. Ik had de kaart, Michèle haar telefoon. Maar die was niet goed opgeladen dus ze had maar iets van een 20 procent batterij. Ik heb mijn telefoon dus af en toe uitgeleend aan haar. (dus ik heb sommige leuke plekjes gemist om vast te leggen op foto) Op een bepaald moment moesten we een afslag nemen in het bos, we zouden de gele route moeten kruisen en daarna een rivier. En daar ergens liep iets mis.
Op een bepaald moment liepen we op de gele weg, hmm dat klopt niet, die moesten we kruisen. Maar misschien geraken we er zo ook wel. Het was wel een erg mooi pad. Met veel draf en galop. Fijn zo zonder tassen. En toen besefte we dat we de gele route naar de foute kant aan het volgen waren.... Shit. Oke, geen probleem. Effe kijken op google maps hoe we de rivier over kunnen steken. We dachten een oversteekplaats te zien maar dat bleek een wolk te zijn. 🙈😅 Dus de enige optie was om helemaal naar het volgende dorp te rijden, een 6 tal km, om daar dan de rivier over te kunnen steken.
Zo gezegd zo gedaan. Al was het stuk naar de brug best allendig lang. Daar kwamen we een winkeltje tegen. Naar goede traditie van vorig jaar, een ijsje gekocht voor Michèle en mij en een cola voor Nadine. Ha, heerlijk!!
Maar helaas moesten we een lang stuk langs een grote drukke baan. Niet zo fijn en gezellig. De paarden deden het wel echt top (zeker als je de Poolse bestuurders wat kent). Dan zijn we ergens het veld en bos weer in gedoken. Mooie wegjes, tot we aan die klote rivier weer uitkwamen! Eerst was er een mooie grasvlakte, dan werd die grasvlakte smaller en het gras hoger. Het was best moeilijk stappen daar. Ook vonden de paarden het gras heerlijk maar dan kom je niet zo ver als ze steeds staan te eten... Dan moesten we ergens in de wilde weg het bos weer in. Ohja en we hebben ook lopen zingen daar🤣 we go down to the River.... 😅 Maar dan kwamen we een beetje een gek soort van huisje tegen in the middle of nowhere. Er was een klein padje dus laten we dat volgen. Komen we plors 2 jonge kerels tegen.. Heel vriendelijk. De ene reed ook paard. En die hebben ons vergezeld tot aan de juiste weg zodat we makkelijk de grote baan weer zouden vinden. Dat was fijn!
Maar dus weer die elendig lange drukke baan op. Enkele drafjes om wat tempo te maken. Toen moesten we een varkensbedrijf passeren. We konden niet ademen door de stank maar ondertussen hadden we ook de slappe lach. Die paarden maar draven en Nadine had zelfs kotsneigingen. Het was een hele grappige situatie maar we waren blij dat we er voorbij waren!!
Dan nog een dorp door en dan weer een hele lange weg volgen. Gelukkig konden we wel overal in de berm rijden. Dus enkele drafjes later sloegen we eindelijk de laatste straat in en kwamen we aan bij een hele fijne boerderij.
De paarden hadden een fijne plek op de paddock, veel goed hooi en water. We hielpen mee de paarden verzorgen. En dan zijn we nog aan het werk gegaan! Opzoek naar plekken om te overnachten. Fee kan geen bepakking meer meenemen en het is te koud voor de tent, dat staat vast🙈
Na lang zoeken hebben we toch iets gevonden. Het was al zo laat dat we niet meer konden bellen. Dus hopen dat ze plek hebben voor ons morgen...
Wij sliepen in de zadelkamer. En die was echt heerlijk warm!! Klein en stoffig, maar warm! En er was een wctje en een lavabo. Vuil maar handig. En de douche stond vol paarden eten dus het was wassen aan de lavabo. 😁 We survived. En we sliepen heel goed. Dus al bij al een hele mooie en fijne dag die wat langer is uitgevallen dan gedacht. Maar de paarden deden het super goed. 💪
8 september
Dag 4: 28.60km en 6u26
Het was een goede nacht in de zadelkamer. Lekker warm!
Smorgens tijdens het ontbijt met hulp van Bartosz gebeld naar de plek en jawel!! We waren welkom!! Spullen bleven daar, die kwam Bartosh weer ophalen.
Het werd alweer een hele mooie zonnige en warme dag. Met erg veel mooie routes. Heerlijke zandwegen en boswegen. Echt een prachtige dag!!!
Vertrokken van bij de vriendelijke man op de boerderij Standing konia Bachus.
Nog wat richtlijnen meegekregen voor een mooie route en weg waren we. Deze keer erg vroeg! 9u30 waren we al op stap!
We reden door een prachtig natuur reservaat met mooie grote oude bomen, vijvers en vele diersoorten. We kwamen ook best veel paarden tegen onderweg. Vooral dan van die grote, meestal veel te dikke trekpaarden. Maar wel fijn om te zien dat ze buiten staan. Ook een man die in zijn tuin bezig was. Blijkbaar zaten we toen op de paardenroute. Het was honing voor zijn ogen om nog eens paarden te zien. Het was 8 jaar geleden dat er nog gepasseerd waren. 🤔🤔 Dat merkte we aan de markeringen, want die waren er niet. 😅😅
Door Michèle haar behendigheid met haar navigatie ging het erg vlot om een mooie route te vinden. Het was echt geweldig!! Zand, gras, uitzichten, mooie bomen, de zon. Deze dag was echt perfect! We kwamen pruimen bomen en appelbomen tegen, daar waren de paarden ook blij mee. We passeerde een winkeltje dus hup een ijsje en wat te drinken en wortels voor de paarden! De paarden doen het zo goed!! Drinken uit de sloten, eten waar het kan, plassen waneer ze moeten en mesten is ook geen probleem 🙈😅💩 Ze hebben ook een heel fijn tempo samen. In stap steeds een 5.5 km/uur zonder moeite. Heel fijn!
Michèle neemt bijna altijd de leiding. Af en toe neemt Nadine of ik het even over. Nadine en ik wisselen wel regelmatig van plaats. En dat is allemaal oke.
Een laatste stukje via een drukke baan om tot bij onze overnachtingsplek te komen. Daar kwamen we 2 politie agenten tegen die snelheidscontroles aan het doen waren. Wij liepen met de paarden op het voetpad omdat het ons veiliger lijkt, aangezien alle bestuurders ons steeds met hoge snelheid voorbij vliegen. Maar we moesten op straat lopen. Eerst een hele uitleg wat we aan het doen waren. Welke paarden, vanwaar we komen. Nog even op de foto en dan weer door.
Zeer warm ontvangen door onze gastheer en vrouwen.
Ik ging er zeer elegant afstappen maar ergens liep het mis. Ik belandde onder Calisto die zich rot schrok. Ik had een hele pluk manen uitgetrokken tijdens de val en mijn arm geschaafd. Maar het ergste was mijn ego die een deuk had. Want iedereen had het in volle glorie gezien. Ik sprong recht en deed alsof er niks aan de hand was. 😅🙈
Even een stukje terug lopen langs de straat want ons huisje lag wat verderop meer afgelegen van de grote baan. Het was een schattig huisje met een ruime tuin. En gelukkig stond de gazon 'vrij lang'. Genoeg voor 1 nacht. Paarden afzadelen en even wachten op Bartosz. Die heeft de paaltjes en draad mee in de auto. En die hebben we niet te vroeg gebeld zodat hij niet op ons moest wachten. 10 minuutjes later was hij daar. Paaltjes en draad gezet. We zetten Calisto apart want anders is het ruzie tussen de jongens voor Fee die hengstig staat. Even herinpakken want nu gaat Bartosz niet meer rondrijden met de auto. Maar we hebben ons matje en slaapzak niet meer nodig. Dus enkel wat kleren en toiletgerief en klaar!! Lekker licht!
Ondertussen bellen naar de pizzaria, een uurtje wachten. We hadden zo een honger. 🤣 Ondertussen was een volgende overnachtingsplek ook geregeld. Handig! Geen stress meer. Paarden stonden goed, wij hadden een leuk huis. Een lekkere pizza en zelfgemaakte wijn van frambozen! Een heerlijke douche en een warm bed! Wat een geslaagde dag!!
9 september
Dag 5: 28km 6u40
Heerlijk geslapen!!
Michèle was vroeg op en heeft de kaart bekeken en punten uitgezet op haar telefoon. Hoe ze het doet, ik heb geen idee maar het gaat in ieder geval erg goed.
Het regende al maar wij zaten nog lekker warm binnen.
We moesten een beetje moed verzamelen om naar buiten te gaan. We hadden snel ontbeten en waren vlot ingepakt.
Gelukkig hebben we voor een groot deel in lichte regen kunnen opzadelen voor het harder begon te regenen. Ik laat Calisto heel veel los staan. Ik hang mijn teugels over mijn waterfles, zo zijn zo kort genoeg zodat hij er niet op trapt maar lang genoeg om te eten. En dat doet hij super. Michèle heeft voor haar zadels regencovers gemaakt zodat die mooi droog blijven bij regen. Fee was al opgezadeld en had dus ook een regencover op haar zadel. Het ziet er uit als een grote rode plastieken ballon. (omdat de wind er onder kwam) Calisto stond dus los en ik was de draad aan het oprollen. Fee kwam onze richting uit en Calisto schoot in paniek!! Wat komt er daar aan!! Ik moest hem even aan het touw nemen en hem gerust stellen 🤣🤣 En toen hij even aan Fee geroken had viel zijne frank. Oh tis Fee maar. 😅
Uitgerust in onze regenpakken gingen we dapper te paard. Nog even de gastheer uitwuiven en weg waren we, dag 5!
Even die grote baan weer op. Paarden deden het super ondanks het opspattende water en geluid door de harde regen. 1 km verder de veldwegen in! Mooie zandwegen die overgingen in graswegen en al snel waren we aan de Bug, de rivier die de grens vormd met Oekraïne.
We kwamen wat mannen tegen die ons de juiste richting uit stuurde en zagen de grenswacht. Wat een prachtig gebied!! Overal grote hooi balen die daar maar blijven liggen, waar ze in België enorm blij mee zouden zijn! (misschien moeten we gaan opkopen en transporteren naar daar? 🤔 Gat in de markt lijkt mij)
Zicht op de Bug, amper muggen nu in de regen, dat is wel een voordeel😅 De Bug heeft iets misterieus.
Dorpje door en weer het veld in. En toen kwamen we in niemandsland!! Enkele uren lang reden we in grote eindeloze grasvelden. Prachtig!! Het enige gezelschap dat we hadden waren de paarden en een hele hoop zwaluwen die druk rond en tussen ons heen vlogen. Waarschijnlijk omdat wij muggen aantrokken. Hier kom ik nog terug! Uren kan je hier galopperen!! Maar nu was het best koud en vooral nat. Er stond een stevige koude wind. Nadine en ik bleven vrij droog, Michèle had een lek in haar broek.
En zij navigeerde met haar gsm dus elke keer haar jas open en toe zorgde er ook voor dat ze wat natter werd dan ons. Op een bepaald moment leek het alsof ze in haar broek geplast had!! 🤣
Maar alweer top gedaan en we reden van de ene mooie plek naar de andere... Wat een mooi land!! We passeerde vele grenspalen en zagen de Oekraïnse palen aan de overkant. Ik kreeg er een beetje een raar gevoel bij. Aan de overkant van die rivier is er zo veel miserie en wij rijden hier gezellig met onze paarden langs de grens. Soms voelde het wat fout aan. Ook als we enkele kleine dorpjes door gingen vroegen de mensen of we naar Oekraïne reden want met ons regenpak zagen we er uit als militairen. Dat kwam bij mij wel binnen.
We passeerde een mooi meer waar we de paarden even lieten drinken. We hadden enkele mooie uitzichten over de rivier. Na 6u en 40 minuten kwamen we aan op onze overnachtingsplek. Het voelde voor ons helemaal niet alsof we al zo lang onderweg waren. Wat best gek is want we waren best verkleumd. De paarden konden weer in de tuin staan. Van uit het huisje hadden we zicht op hun. Alweer Calisto apart zodat ze rustig zijn. Het was alweer een mooie plek met een mooi groot meer. De kachel brandde en we legden alles te drogen. We kregen pierogi ruskie als avond maal. (Poolse dumplings met aardappel en kaas met room bij) Dat smaakte!
Dan zijn we in het donker nog een 10 tal minuten naar de winkel gestapt. Wat snacks gekocht, een biertje en eten voor de volgende dag. Ons eerste biertje sinds ons vertrek! Dat smaakte! En dan lekker naar bed!
10 september
Dag 6: 23,13km 4u12
Cyk cyk cyk i szybko z Kozakiem.
Michèle werd gewekt door Fee die over het teras kwam lopen, even binnen kwam loeren en een lekker, vers, groen pakje achter liet. 😅
Het regende nog steeds. We hadden een goede nacht en een lekker ontbijt. Onze spullen waren vrij goed droog geraakt.
Vandaag komt Jacek Kozak ons vergezellen. De man waar we de eerste nacht sliepen en ons zo goed ontving en lekker eten gaf.
Hij kent de regio goed en vandaag rijden we naar zijn huisje in het bos waar hij een deel van zijn paarden heeft staan.
De dag begon rustig met 3km te voet langs een drukke baan. We passeerden Dorohusk, de grens met Oekraïne. We liepen onder een snelwegbrug door waar een hele lange fille van vrachtwagens staat opweg naar de grens. Best een raar gevoel.
Eindelijk de asfalt af, een parkje door en we zaten weer in de natuur.
Op mooie zand en graswegen. Alweer kwamen we in niemandsland, vergezeld door zwaluwen. Af en toe ontmoeten we de magische Bug rivier. De wegen zijn hier echt super! Ondanks de regen konden we zonder problemen draven en galopperen. Het tempo ligt duidelijk hoger vandaag.
Jacek Kozak is een echte paardenman en houd wel van wat snelheid. Ik was in mn nopjes! Ik had liever zonder bepakking deze rit gemaakt maar het ging vrij goed.
Jacek!! Stop!!
Ik ben een schoen kwijt! Geef me 5 minuten!!
Waarop hij vroeg: 'waarom hebben jullie op grasvelden schoenen aan??'
Wel goede vraag... Bij ons zijn er overal stenen, dus zijn schoenen geen overbodige luxe. De eerste dagen waren schoenen ook wel handig. Maar de laatste dagen deden we enkel gras en zandwegen. Dan zijn schoenen natuurlijk overbodig. Top uitvinding die schoenen, behalve als je er een verliest of stuk gaat. Dan is het een dure grap. 🙄
Maar goed, het was een beetje komisch chaotisch. Ik was een sandwich aan het eten toen we in galop waren en die was nog niet op. Sandwich in mijn mond en zijn hiel stuk er af en aan mijn tas gehangen. Zijn hele schoen uit gedaan en ook aan mijn tas gehangen. Terug t zadel in en volle galop een stuk terug tot waar ik een geluid gehoord had. (ondertussen nog steeds de sandwich aan het verorberen)
Cali was een raket! Ondanks het hinnikken en bokken ging hij toch mooi mee met mij. Heerlijk als ze zo zijn! 😁
Aangekomen aan het stuk waar ik dacht de schoen te vinden, maar helaas niets te zien. Even mijn sandwich wegsteken want is toch niet zo handig op dat moment. 🤣 En hup terug met mijn hinnikende en bokkende furie. Toen we de bocht omgingen wist ik even niet meer of we van links of rechts gekomen waren. Oke Cali, kies jij maar. Hop weg waren we, en ja hoor, daar achter de struiken stond de groep op ons te wachten.
Nog even een stop maken want de hele schoen was tijdens het vertrekken in galop alweer van mijn tassen gevallen🙈🙈 We konden verder. We deden nog enkele mooie lange stukken draf en galop. En we verloren niets van bepakking. 😅
Even zeggen hoe trots ik ben op Calisto die met zijn 1.42m de 3 andere paarden van +1.60m flink kon bijhouden! Top kerel! ❤️
Vrij snel kwamen we aan in het bos. We liepen over een mooie zandweg en plots verscheen er een paradijs!!
Jacek heeft hier een gemengde groep paarden staan op een stuk land van 20 hectare. Deze paarden hebben hier een fantastisch wild leven. Er zijn hier vossen, wolven, reeën, herten, elanden en een kat. Ze hebben een mooie schuilstal waar ze uiteraard amper instaan. Ze hebben mooie grote bomen om te schuilen en altijd eten en drinken.
Het is erg mooi om te zien hoe goed deze kudde samenwerkt.
Ook staat er een gezellig houten huisje dat alles heeft wat je nodig hebt. Vooral die mooie ruime zadelkamer is helemaal top! 😍 En het fantastische uitzicht dat je hier hebt! Ik voelde me meteen thuis!!
Het plan was om een stukje af te spannen voor onze paarden omdat nieuwe paarden toevoegen aan een kudde er soms hard aantoe kan gaan. Toen we het terrein opkwamen, kwam de kudde al nieuwsgierig kijken wie we waren. Misschien toch maar proberen ze gewoon los te laten? Met 20 hectare heb je wel plek genoeg om te lopen he 😊
Calisto ging Fee heel erg verdedigen. Ik had hem nog nooit zo gezien! Hij leek wel een hengst! Wij legden ondertussen alles te drogen en kregen alweer een stevige maar erg lekkere maaltijd! Wat een topkerel is die Jacek toch!
De namiddag brachten we door met het bekijken van de kudde paarden en het gezellig warm binnenzitten. Savonds kwam Gosia aan en die had alweer lekker eten bij. Wij hadden helemaal geen eten verwacht! Wat een verwennerij!! Allemaal een hete douche en dan vrij vroeg ons bed in.
Het slechte weer zat wat in ons lijf en als je dan lekker gegeten hebt en warm binnen zit, heb je niet veel nodig om goed te slapen.
11 september
Dag 7: 11 km 2u10
Rustdag vandaag!!
Geen wekker en lekker uitslapen.
We kwamen traag op gang. Cake als ontbijt.
Niet veel later afscheid genomen van Jacek en Gosia. We hadden nog wat lekkere soep van gisteren om te eten. En nog wat andere dingen. Ik verveel me nogal snel dus ik wou wat doen. Even Googlen of er een winkel in de buurt is. 6km verderop is een winkel en hij is open!
Mijn regenpak aan, lijstje gemaakt, tassen leeg gemaakt en moed verzameld.
Calisto halen, zadelen en Michèle en Nadine uitzwaaien. Met veel lawaai vertrok ik, maar Calisto was dapper. De hele groep kwam meelopen langs het hek. Toch mooi he zo een kudde dieren.
Het regende maar de weg lag er goed bij. Mooie zandweg door het bos in draf. We kwamen uit het bos, passeerde enkele huizen en een appelboom waar hij uitzichzelf al stopte om te wachten op zijn appel😅
Dan een lange saaie baan volgen en we kwamen aan in het dorp.
De plek waar de winkel zou moeten zijn stond leeg. 🤔 En je zag duidelijk dat ze aan het verbouwen waren. Gelukkig was er nog een Groszek open.
Ik was best zenuwachtig om Calisto alleen buiten te laten. Niet dat hij niet braaf zou zijn, eerder dat iemand hem mee zou nemen 🙈 Er was een boom tegen over de winkel met wat grassprieten rond. Hem daar vast gemaakt en gevraagd om mooi te wachten.
Ik ging als een waterkip binnen en de vrouw van de winkel keek wat raar. Ik wou zo snel mogelijk shoppen waardoor ik wat tilt sloeg. Alles stond heel onlogisch en het was zo een winkel met verschillende ruimtes. Spaghetti had ik al gevonden en toen ik de suiker vond, kon ik enkel suiker van 1 kg vinden. Dat zag ik niet zitten om in mijn tassen te steken.
Even vragen of ze een kleiner pak heeft. Zij stond ondertussen voor de raam. Er was iets met het paard. Spaghetti in haar handen geduwd en naar buiten. Hij was op zijn touw gaan staan en gelukkig weet hij nog dat hij dan niet moet pannikeren.
Toen kwam de vrouw wat los en heeft ze me erg goed geholpen. Alles gevonden wat we nodig hadden. 👍
Calisto stond mega flink te wachten in de regen. Tassen in geladen, nog even een praatje en weer naar het huisje. Ik heb een keer geprobeerd te draven of galopperen maar de tassen bewogen te veel. Oke dan alles in stap terug.
Ondertussen begon het alleen maar harder te regenen en stak er ook een venijnig windje op. Het had iets hypnotiserend het getik van de regen op mijn kap. Ondanks het slechte weer genoot ik er echt van. Maar door enkel het stappen kreeg ik het wel frisjes. Ik zat heel de tijd met een liedje in mn hoofd. Dat heb ik wel vaker maar nu vond ik het wel toepasselijk. 😁
If the going gets tough, the tough get going. (zoek het maar eens op, is een echte topschijf!)
Ondertussen was ook de mooie zandweg in het bos verzadigd en moesten we heel veel plassen door. Dat deed hij uiteraard geweldig. Heel blij was hij als hij zijn vrienden weer zag! Mijn tassen afgegeven aan de meiden en nog even een toertje rond het terein. Ik was te nieuwsgierig! Wat een paradijs is het!! De kudde kwam ons tegemoed wat een oorverdovend geluid maakte. Calisto gedroeg zich voorbeeldig! Daarna weer de kudde in. Stonden ze gezellig met zn allen te schuilen onder een hele mooie, grote boom.
Tijdens onze terug rit waren er 2 blikjes bier open gegaan in mijn tassen. 🙈 Even uitwassen en hopen dat de geur weg gaat.
Lekkere soep gegeten van Jacek en daarna spaghetti gemaakt. Weliswaar met saus uit een pot. We zaten heel de namiddag gezellig voor het raam naar de paarden en de vogels te staren. Foto's bekijken van afgelopen week en samen even terug blikken op ons avontuur. We zijn best trots op ons zelf! Ook kennen we elkaar nog niet lang. Ik had Nadine 1 keer gezien in juli. En Michèle ken ik ongeveer 1.5 jaar. Maar aangezien we 3.5u rijden van elkaar wonen lopen we elkaars deur niet bepaald plat. Ook Nadine en Michèle kennen elkaar nog maar 1.5 jaar. Maar we vormen een goed team. Een hoopje gekke paardenmeiden.
Toen het donker werd, werden de paarden actief. Ze gingen rond lopen wat best indrukwekkend was. Je hoord ze afkomen maar ziet ze niet.
Heel waarschijnlijk hoorde ze wat in de bosjes. We gingen te laat naar bed en net als we bijna sliepen kregen we nachtelijk bezoek. Om 00u30 werd er aan onze slaapkamer raam geschuurd. De paarden stonden in een rijtje aan te schuiven aan onze raam. Toen we ze open deden kwamen ze een voor een langs voor wat aandacht. 🤣 Oke raam toe en proberen slapen. Een nog wat giechelen en dan werd het weer stil.
12 september
Dag 8: 26.42km 5u30
"So wake me up when its, all over*🎶
Michèle haar wekker gaat!
Het eerste dat ik zag door de deuropening als ik mijn ogen open deed was Calisto die voor de raam stond te rusten. Zo wil je toch elke dag worden.
Lekker ontbijtje, luchpakket maken en inpakken.
We kwamen buiten, geen paarden te zien. Zoek maar he op 20 hectare.
Dus ik begon te fluiten en te klappen. Iets wat onze paarden kennen.
En hup nog geen 5 seconden later waren ze daar. In galop kwamen ze afgestormd!
Ik was een beetje bang dat de kudde rond ons zou hangen tijdens het opzadelen maar dat viel heel erg goed mee. Eentje was erg nieuwsgierig naar onze zadeltassen maar verder stonden ze weer onder hun geliefde boom te schuilen.
Met een klein hartje verlieten we deze mooie plek. Zo voelde het voor mij toch aan...
Het was aan het motregenen. Er stonden nog grote plassen in het bos op het zandpad maar het te veel aan water van gisteren was al weg getrokken.
Wat is dit een top regio!! Het bos zelf is ook erg mooi. Een mengeling van den en loofbomen die een heerlijke geur afgaven na/tijdens de regen!
De paarden gingen eerst wat twijfelachtig door de plassen maar dan ging het vlot. Fee en Nadine namen de leiding. Ik was nog mijn boterham aan het opeten als we gingen draven. (dat is precies wel de leidraad he, ik die aan het eten ben op mn paard en terwijl gaan draven of galopperen 🤔🤣)
Maar dus, laatste hap en Fee vertrok in een mooi aangenaam drafje. Voor haar...
Met haar mooie lange benen ging die vooruit joh! Zelfs Skip moest bij komen gegaloppeerd!! Calisto begon in draf maar al snel ging ook hij over in galop. Het was zo een komisch zicht dat ik de slappe lach kreeg. Happend naar adem. Ondertussen in galop, de takken ontwijken. Maar het was erg leuk en Nadine en Fee deden het top!
We passeerden enkele huizen in het bos en kwamen daar een vrouw tegen in haar voortuin. Na dat we elkaar begroet hadden vroeg ze Michèle of we een sigaret voor haar hadden. 🤔 Beetje een speciale vraag. Maar nee, sorry...
In het bos was het nog aangenaam maar toen kwamen we op de openvlakten.
De wind was weer flink aanwezig en de motregen maakte ons natter dan dat je zou verwachten. Enkele wegen met stenen, die hebben we niet gemist, en wat asfalt.
We passeerde een boerderij waar een man buiten kwam met de vraag of we geen hoofdstel of halsters wouden kopen? 🤔 Alweer een raare vraag...
De wegen veranderde. Het werd vettiger. Het mooie zand lieten we achter ons en gingen meer het leemachtige gebied in. Het was moeilijk lopen voor de paarden. Maar ze stapten dapper door. Wij zagen af van de harde snijdende wind die de motregen als hagel deed aanvoelen op onze wangen. Onze handen en voeten verkleumden.
Af en toe eens afstappen hielp voor even maar eens terug in het zadel was het al snel weer koud. Ik had echt een herfst gevoel vandaag. Zo een dag waarbij je met een grote tas chocomelk voor de raam gaat zitten met een dekentje en alleen maar buiten komt als het nodig is. Zo voelde het aan voor mij. Daar ben ik nog niet klaar voor... 🥴
Ik had nog enkele keren de slappe lach voor geen reden. Of misschien wel🤔 we zagen er gewoon ook zo grappig uit! Met onze pakken aan, flapperend in de wind!
De leidraad van vandaag was ook: 'shit kaki gówno' en veel zuchten, blazen en 'kreunen'.
Het was echt afzien vandaag! De heftigste dag die we al gehad hebben deze week. Op een lastig ploeter stuk kwamen we heel veel sporen van elanden tegen. Volgens Michèle echt hele grote!! Ik had een bepaald spanning in mij omdat ik toch echt graag eens eentje in het echt wil zien. Van op veilige afstand voor de paarden maar dat moet toch echt iets machtig zijn! Het bleef bij reeën en herten. En wat vogels en een haas.
Een stuk asfalt waar we blij mee waren want dan konden we in de berm even draven om warm te krijgen. Een auto naderde en we hoorde een vriendelijke mannen stem 'hallo' roepen. Het was het koppel van de stal waar we overnachten!
Nog even het bos door, een veld en je bent er!! Het bos was zeer mooi. Het het iets sprookjesachtig. Alsof de bomen snachts tot leven zouden komen.
We kwamen uit op het veld en konden de stal zien in de verte! Maar het was erg zwaar voor de paarden om hier zomaar over te steken. Door de regen zijn de velden ook erg zompig geworden. Terwijl we de eerste dagen zonder enig probleem zo over elk veld konden lopen zonder in te zakken, ging dat nu dus absoluut niet. 'even' het bos weer in en wat was dat elendig lang!! De ene plas na de andere en dan weer verder ploeteren.
Om het af te maken kwamen we nog een stuk tegen waar ze volop aan het bekappen zijn. Gelukkig vandaag niet maar het lag er wel vol takken en omgezaagde bomen.
Heel blij waren we als we op de asfalt kwamen en de stal zagen! Paarden afzadelen en zij krijgen heel het erf om los rond te lopen. Lekker veel hooi en vers water. Maar uiteraard waren de andere paarden interessanter. Het was een goed idee om ze zaterdag los de kudde van Jacek in te gooien. Nu komen ze met hun 3tjes goed overeen en hoeven we Calisto niet meer apart te zetten.
Wij slapen vandaag (voor helaas alweer de laatste keer) in de zadelkamer. Maar het is wel een luxe zadelkamer! Met een zetel en een bed. Een kachel die heerlijk brandde als we binnen kwamen, we konden ons meteen verwarmen. Een tafel, een mini keuken en een badkamer met douche!! Fantastisch!! Al plakte we erg snel in de zetel met een tas thee of koffie en kregen een klopje. We kregen grote honger maar ze zouden voor ons pizza meebrengen!! 🤤 Niet veel later waren ze daar! 2 keer raden van waar die pizza kwam... 🤔 Van Jacek zijn restaurant 😅 Hoe toevallig!
Het werd hier heet met de kachel. Bartosz kwam ook even op bezoek. Aangezien we nog maar een dag van huis zijn moest hij niet ver rijden. Hij heeft nog wat overbodige spullen meegenomen zodat we alweer wat lichter gepakt zijn morgen. We hebben net genoten van een heerlijke douche en ons licht zal snel uit zijn.
We hebben hier gezelschap van een muisje dat opzoek is naar wat eten. Verder is het hier heel gezellig! Morgen alweer de laatste!! Wat ging dat snel zeg!
13 september
Dag 9: 28.5 km 6u16
We hadden een warme en goede nacht in de zadelkamer van Stajnia Kresy.
Ontbijten en voor de laatste keer inpakken.
Ik kwam traag op gang. Ik had een dipje. Het besef dat het de laatste dag is denk ik.
Het was snachts droog gebleven dus de paarden waren droog. Eindelijk konden we ze nog eens een deftige borstelbeurt geven.
Mijn zadel was nog nat en ik liet mijn regenbroek uit vandaag. Wat resulteerde in een lekker gezellig natte broek.
Uitgezwaaid door het lieve koppel vertrokken we. 9u30, we zitten al goed in het ritme. We vertrokken en gingen meteen de velden in. Letterlijk. Geen wegje, enkel diep inzakkende akkers. De paarden voelden wat moeizaam voor de eerste keer deze week. Waarschijnlijk wat spierpijn van het ploeteren gisteren. Maar ze deden hun best. Dus meteen beginnen met ploeteren in de ochtend is dan niet al te aangenaam.
Het was droog. Eindelijk! De zon kwam er heel af en toe door wat al heerlijk was maar er stond toch nog een windje. We gingen het misterieuze bos van gisteren weer door, passeerden een mooie ruïne, gingen langs vele boerderijen, een eenzaam dik paard en een schattige oma op de fiets.
Ondanks dat het heel de nacht droog was waren de wegen nog steeds vettig. Zeer vermoeiend stappen voor de paarden. Bij elke stap dat ze zetten schuiven ze weg.
We zagen weer vele sporen. Reeën, elanden, grote honden die even op wolven leken en volgens mij ook zwijnen.
We reden een ander bos in en voelden ons in een middeleeuwse film. Alsof er rovers in de struiken zouden zitten.
En de zon die af en toe door de bladeren scheen. Het verwarmde onze ziel, ookal voelden we nog niet veel warmte. Het mooie bos uit, even een plasstop. Ha zijn wij blij dat we weer zonder moeite een plasje kunnen maken in de bosjes zonder al die lagen kleding tijdens de regen! Dat was best een avontuur, zo lang mogelijk inhouden tot het echt niet meer kon. Dan van ons paard geraken, nog natter worden tijdens het zoeken van een plekje, dan regenjas omhoog, regenbroek naar beneden, rijbroek, onderboek, behoefte doen, in de koud en regen. Dan alles weer aankrijgen met die verkleumde handen! Haha maar vandaag ging het dus weer vlot.
Even de paarden laten eten want ondanks het vele goede hooi dat ze hadden vannacht, hadden ze honger. Het is uiteraard de natuur van het paard om nu dat de dagen verkorten en hun vacht aan het wisselen is, meer te gaan eten. Dus je kan het ze niet kwalijk nemen. Het valt ook op hoe goed ze bepaald kruiden er uit halen. Ik ken niet alles dat Calisto verorberde maar normaal weet een paard wel wat goed is en wat hij nodig heeft.. De distels waren erg populair en nog blauwe bloemen, geen idee wat het was.
We gingen weer een akker over (ploeter ploeter) en zagen vele reeën! We kregen weer vele uitzichten. Rond de rivier is het land wat vlakker. Hier, net zoals de eerste dag, is het glooiend en zie je dus mooie vergezichten! Een volgend bos in dat zeer nat was. Blij dat we er weer uitwaren! Dan konden we eindelijk ons eerste drafje van de dag doen! Dat is dan meteen een galopje geworden op een mooi grasland met een waanzinning uitzicht!!
Even de straat op. Even naast ons paard lopen want we waren stijf. Ik heb heel erg afgezien! Niet enkel die natte broek was onaangenaam maar ik had ook erg veel spierpijn. Waarschijnlijk door gisteren zo een koude lange ploeterdag gehad te hebben. Dus ik zag af van de pijn aan mijn poep en benen, rug en nek. Zelfs mijn enkels deden pijn.
Na de straat gingen we de velden weer in. Ons 2e galopje op een veld dat toch dieper inzakte dan we dachten. Maar de paarden gingen er mooi voor.
Dan een bos in dat heel veelbelovend was kwa ondergrond maar de teleurstelling was groot toen we wat verderop zagen dat de weg bezaaid lag met takken en omgezaagde bomen. Ze waren er druk aan het bekappen geweest maar moesten duidelijk nog komen opruimen. (als ze dat al doen want het gebeurd dat ze de takken rommel gewoon op de weg laten liggen.) Even stappen, over de takken en boomstammen. Aan het eind van het bos weer t zadel in en net op het moment dat ik tegen Calisto aan het klagen was dat hij alweer wou eten hoorde we Nadine roepen. 'Een Eland!! Een eland!!'
Van op een afstand zagen we een mooie grote mannetjes eland het veld oversteken en het bos in vluchten!! Hij had nog een klein gewei maar was zelf best impressionant.
Mijn eerste eland gezien!! Helaas heb ik enkel foto's van zijn sporen. Maar we waren erg blij met deze passage!
We baggerde wat verder op de veldwegen er werden toen echt verwarmd door de zon! Paarden nog eens laten eten. En zelf onze poep even wat rust geven 😅
Nog even een stuk zelf stappen en dat was best een uitdaging. De leemgrond plakte onder onze schoenen en liet er moeilijk los. Het leek wel of er 5 kg aanhing! Ook de hoeven van de paarden hingen vol met grond. Bah wat een vuile troep! We kwamen als maar korter bij huis. Ik herkende de wegen van op de eerste dag. Helaas moesten we een kleine omweg maken omdat de kortste weg naar huis een en al vettige boel zou zijn. Maar we konden nog enkele drafjes en galopjes doen!
Toen nog even 3 km op de asfalt baan en we waren thuis.
Spijt dat het er op zat maar toch ook wel blij dat deze dag om was.
We waren het allemaal eens dat deze 2 laatste dagen echt wel de zwaarste waren door het geploeter op de wegen.
De paarden waren ook blij weer thuis te zijn. Calisto ging gewoon mee de kudde in. Het is heel mooi om te zien hoe de 3 paarden nu zo een klikje geworden zijn. Dat konden we ons de eerste dag niet inbeelden.
Het zit er op! 9 mooie dagen.
Vele plannen die moesten veranderd worden maar dat hebben we vrij goed gedaan.
Het staat al vast dat er een terugkeer komt. En dan gaan we ons iets beter voorbereiden. Ofwel een ander moment kiezen zodat het minder koud is om in een tent te slapen. (want die mooie vlaktes langs de Bug rivier nodigen heel erg uit om wild te kamperen!)
Of we gaan de luxe toer op en zoeken overnachtingsplekken. Dat weten we nog niet.
Maar een vervolg komt er zeker. En dan met Geert erbij.
Iedereen die deze tocht mogelijk gemaakt heeft, dankjewel!!
Het was alweer een prachtig avontuur. En we zijn erg trots op onze paarden die het geweldig goed gedaan hebben! Want daar draait het uiteindelijk om he!